خواجه شمس الدین محمد شیرازی، با تخلص حافظ، یکی از قله های رفیع زبان فارسی و فرهنگ ایرانی است. از راز و رمزهای سخن حافظ شیرازی می توان به روح و اندرون فرهنگ ایرانی راه بُرد. کتاب حاضر، برای ایضاح سخن شاعر بلندآوازه ایران زمین، لسان الغیب حافظ به قلم آمده است و پاره دوم اثری است که جلد نخست آن سالها پیش منتشر شده و مورد استقبال خوانندگان گرامی و دانشوران و اهل تحقیق قرار گرفته است.
بخشی از مقدمه پانزده صفحه ای دکتر ابراهیمی دینانی بر جلد دوم کتاب حافظ معنوی:
دل انسان، کعبه باطنی و کلیسای درونی و دیرمغان است و حافظ با کعبه و کلیسا و دیرمغان بیگانه نیست. او از آتشی در دل خود خبر می دهد که هرگز خاموش نمی شود و آن آتش که هرگز خاموش نمی شود، آتش عشق و معرفت است. زبان همیشه از سرشاری دل، سخن می گوید و آنجا که دل از سرشاری عشق و معرفت خالی باشد، سخن نیز یاوه و تهی و بدون محتوا خواهد بود.
سخن، زمینه ساز تلاقی و هماهنگی میان معرفت و تصویر و عقل با خیال است. به واسطه سخن است که عقل در خیال ظهور پیدا میکند و معرفت در شکل ظاهری متجلی می گردد. عالم خیال و جهان مثال نقش میانجی دارد و به واسطه همین میانجی گری است که راه عالم باطن به جهان ظاهر گشوده می شود و انسان می تواند از جهان ظاهری به عالم باطن دست پیدا کند.
جلد دوم این کتاب از دو بخش عمده تشکیل شده است که عبارتند از:
حافظ و چند مسئله بنیادی (مانند: حافظ و زمانه، جایگاه فلسفی و عرفانی حافظ، تفاوت ها و مشابهت های ابن سینا و حافظ، خیام و حافظ، حلاج و حافظ، آیا حافظ لیبرال است؟...) بخش دوم هم به تفسیر غزلیات حافظ می پردازد که می توان به مباحث مربوط به: عشق، هستی، وحدت، کثرت، آزادی، سعادت، معرفت، اخلاق و روزگار اشاره کرد.