نفت و سیاست خارجی ایران در دهه اول انقلاب اسلامی (1367-1357)

پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تأثیر شگرفی بر نظام بین الملل گذاشت و با نفی معادلات نظام دوقطبی حاکم بر جهان تعریف جدیدی از نحوه ی تعامل جمهوری اسلامی ایران با کشورهای دیگر مخصوصاً ابرقدرت های غربی و شرقی ارائه داد. این تعریف جدید که در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز تبلور یافته بود، سیاست خارجی ویژه ای را برای کشور ترسیم می کرد.
نفت در سیاست خارجی جدید ایرانِ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از جایگاه خاصی برخوردار بود؛ به گونه ای که سیاست های نفتی جمهوری اسلامی ایران نیز تحت تأثیر کلی سیاست خارجی آن قرار گرفت. به علاوه ابرقدرت های غرب و شرق برای جلوگیری از تکرار تجربه ی ایران در نظام دوقطبی، تمام تلاش خود را برای شکست آن به کار گرفتند که یکی از این سیاست های تقابلی، در شیوه ی رفتار آنها با سازمان اوپک و نفت ایران به مثابه مهم ترین منبع مالی کشور تجلی یافت.

به این ترتیب «نفت» و «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران» دو موضوع مهم نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است و نویسنده ی محترم در این اثر تلاش کرده در قالب یک چارچوب نظری تعامل این دو مؤلفه ی مهم اقتصادی و سیاسی را مورد مطالعه قرار دهد که امید است انتشار آن بتواند به مسئولان اجرایی کشور و نیز علاقه مندان مطالعات انقلاب اسلامی یاری برساند.