اثر حاضر کتابی است در پند و اخلاق و حکمت و عرفان. این کتاب مشتمل بر مقدمه ای است مختصر، دو مقاله، چندین باب و یک خاتمه؛ حاوی مطالبی در فضایل معرفت حضرت باری و شناختن طریقه بندگی و آشنایی به آداب و رسوم زندگی و بسیاری مطالب دیگر که به کار بستن و فرا گرفتن آنها مایه فلاح و رستگاری انسان است. نویسنده کتاب در تالیف خویش همه جا به آثار عارفان پیشین نظر داشته و تا حد امکان سخنان نغز و شیوای آنان را برگزیده و گردآورده است. از جمله کتابها و مآخذی که بیشتر مورد توجه خود قرار داده، بعد از آیات قرآن کریم و روایات و احادیث نبوی، در درجه نخست رساله قشیریه و احیا علوم الدین بوده است، سپس شرح تعرف و مرصاد العباد و کیمیای سعادت، که همه از امهات کتب عرفانی و اخلاقی است. او همچنین از کتب و منظومه های عرفانی دیگر مانند آثار مولوی، عطار، سنایی، خاقانی و سایر سخنوران استفاده کرده است.
بر روی هم شاید بتوان گفت که این مجموعه منتخبی است از عصاره کلمات نغز عرفای گذشته، و چکیده ای است از سخنان دلاویز صاحبدلان و وارستگان تا زمان مولف، که نویسنده آن را با ایراد اشعار و آیات و احادیث و حکایات دایره اطلاعات و سخن آنان را وسعت و کمال بخشیده و در این راه اثری جدید در معارف اسلامی پدید آورده است. تاج الدین حسین خوارزمی، نویسنده کتاب، از عرفای قرن هشتم و نهم هجری است. سه اثر مشهور او عبارتند از: ١-جواهر الاسرار و زواهر الانوار؛ شرح مثنوی مولوی. ٢-شرح فصوص الحکم. ٣-نصیحت نامه شاهی. کتاب "شرح فصوص الحکم" او پیشتر با تصحیح نجیب مایل هروی در انتشارات مولی منتشر شده است.