این کتاب ترجمۀ کتاب تأویلات القرآن الحکیم منسوب به به ابن عربی، اما تألیف و نگارش شیخ عبدالرزاق کاشانی است. تأویلات القرآن گرانقدرترین اثر کاشانی است و آن را میان تفاسیر باطنی می توان اثری منحصربه فرد دانست. در این اثر عبدالرزاق تفسیر قرآن را به شیوۀ تأویلی مبتنی بر کشف و شهود فراهم آورده که برگردان آن در دو مجلد سامان یافته است. مجلد اول دربرگیرندۀ مقدمۀ مؤلف و تأویل سوره های آغازین قرآن تا سورۀ مریم است و جلد دوم مشتمل بر سورۀ طه تا انتهای قرآن است.
برای تأویلات القرآن نه تنها در میان متشرعه بلکه در میان تفاسیر متصوفه نیز نمی توان نظیری یافت. از قرن سوم به بعد تفاسیری از بخشی از یک سوره یا قسمتی از قرآن یا تمام قرآن به دست رسیده که در آنها نشانه هایی از ذوق و تأویل باطنی را می توان یافت. اما تأویلات القرآن در حدود یک قرن پس از دوران شیخ اکبر و در زمانی به رشتۀ تحریر درآمد که اندیشۀ متصوفه با طرح نظریات ابن عربی و رواج آن توسط قونوی و شاگردانش به اوج خود رسیده بود.
افزون بر این کاشانی که با حکمت و فلسفه نیز آشنایی داشت و پیرو طریقت بود، در تأویلات بر پرداخته هایش که رنگ محیی الدینی داشت، چاشنی فلسفه و ادراک ذوقی را نیز افزود و افزون بر این با شیوۀ ساده، روان و به دور از طمطراق های ادبی آن را به اثری قابل فهم و منبعی مهم برای رجوع طالبان تبدیل کرد. از ویژگی های دیگر این کتاب ارائۀ کلیدها و رهنمودهایی به سالک برای فهم معنای باطنی آیات قرآنی است.