فلسفه دین دیوید هیوم

کتاب حاضر، شرح و نقد دیدگاه های «دیوید هیوم» درباره «دین» است.
هیوم یکی از اندیشمندان غربی است که سعی در ارایه روش استدلالی تجربی برای «علوم انسانی» داشت؛ از دیدگاه نگارنده همین تعهد او به اصالت تجربه موجب ایجاد ضعف هایی بر فلسفه انسانی او گردید و تلاشش را در این زمینه ناکام گذارد. علیت و رابطه علی و معلولی، مهم ترین آموزه ای است که در تاسیس روش شناسی هیوم به کار آمده است. نویسنده معتقد است که تلاش برای توجیه قضایای علمی و عقیدتی، هیوم را به پذیرش عقاید توجیه ناپذیر وا می دارد؛ عقایدی در سرشت آدمی و نامستدل و غیر قابل نقد. طبیعت گرایی و تجربه باوری توأمان، وی را به شکاکیت معتدل می کشاند، شکاکیتی که در مطالعه دینی از اعتدال خارج شده و با نقد برهان نظم و ادله اعتبار اخبار معجزات به کمک روش استنتاج علی، تلاش ناموفقی در ابطال عقاید دینی صورت می دهد.
کتاب فلسفه دین دیوید هیوم این ناکامی را آشکار می کند.