رژیم حقوقی سرمایه گذاری خارجی در بخش نفت و گاز ایران در مقایسه با مقررات پیمان منشور انرژی

پرداختن به موضوع رژیم حقوقی سرمایه گذاری خارجی در بخش نفت و گاز ایران، وقتی اهمیت خود را نشان می دهد که بدانیم در حال حاضر، ذخـایر نفت و گـاز جمهوری اسلامی ایران، به ترتیب برابر 157 میلیارد بشکه (11/2 درصد جهان) و 34 تریلیون مترمکعب (برابر 16 درصد کل ذخایر جهان) است که عمر آنها براساس میزان تولید فعلی به ترتیب برابر 89 و بیش از 200 سال است. در چنین شرایطی با توجه به نیاز جهان به نفت کشورهای عضو اوپک و میزان منابع شناخته شده نفتی، در صورت حفظ سهم درصدی کنونی ایران در اوپک، تولید روزانه نفت خام ایران تا سال 2020 باید به 5/3 میلیون بشکه برسد و دستیابی به این سطح از تولید در صنعت نفت کشور نیازمند به سرمایه عظیم و استفاده از فناوری جدید بوده و این از طریق جذب سرمایه گذاری خارجی میسر خواهد بود. دانستن اصول و مقررات مورد توجه کشورهای سرمایه فرست نیز ضرورت مقایسه رژیم سرمایه گذاری داخلی با رژیم حاکم بر پیمان منشور انرژی را موجه می سازد.

در ابتدای بحث مفاهیم و خصوصیات واژگان و عنوان های اصلی بحث روشن می شود. سپس تاریخچه سرمایه گذاری خارجی در نفت و گاز ایران و پیمان منشور انرژی بیان می شود. در فصل دوم نیز ابتدا ارکان و ماهیت قراردادهای سرمایه گذاری نفتی بررسی می شود تا زمینه ای باشد که در مبحث دوم تغییرات رژیم حقوقی سرمایه گذاری نفتی در صنعت نفت ایران بررسی شده و در مبحث سوم اصول و قواعد مستخرج از آنها در قوانین ایران با مقررات ناظر بر سرمایه گذاری خارجی پیمان منشور انرژی مقایسه گردد.

در نهایت نتیجه و پیشنهادات حاصل از پژوهش در دو زمینه رژیم حقوقی پیشنهادی سرمایه گذاری خارجی نفتی و فرصت ها و چالش های الحاق ایران به پیمان منضور انرژی پرونده این پژوهش را می بندد.