بانوی کوچه زغالی

این مجموعه شامل یازده داستان کوتاه است که بیشتر آنها در جغرافیای زیستی امروزی رخ می دهد. هنر محمد پور در خلق این آثار هدایت کردن مخاطبانش با جادوی کلمات در سفری اودیسه وار است. سفری که در آن مسافر خواننده است و اسباب سفر کلمات و مضمونی که او برای مخاطب فراهم کرده؛ خواه سفر بر بال کلمات و اعداد یک جدول سرگرمی باشد خواه هزار توی بازاری قدیمی و سنتی.

خاصیت داستان های محمد پور در این اثر چند لایه بودن آن است. از سویی در یک رو شاهد رویدادی هستیم که بستر و تم اصلی روایت داستانی را شکل می دهد و از سوی دیگر او در لایه زیرین این روایت است که مخاطبش را با خود به سفری به درون و ضمیر خودش می برد و او را با ناخودآگاهی روحانی روبرو می کند که شاید کمتر از آن اطلاعی داشته است.

داستان های این مجموعه در یک نگاه کلی روایتی از بخش های فراموش شده نفس انسانی است که داستان سعی دارد زنگار زمان از آن زدوده و غربت زدایی اش کند و شاید به همین دلیل است که می توان با اطمینان قلب تک تک داستان های آن را برای همراه شدن و رسیدن به هدفی مطمئن و سالم پیشنهاد داد.