تصویری در دور دست: سرگذشت نصرت خدایاری شهسواری (خواهر بسیطی) به روایت اهالی گیلان غرب

« اولین سفرم به گیلان غرب در بهمن سال 1386 فقط سه روز طول کشید؛ سه روزی که با بارش برف سنگین همراه بود و تصور می کنم همان برف هم می خواست عاملی باشد برای پوشاندن حجمی از خاطرات نصرت بسیطی یا مانعی برای دست یافتن من به واقعیت زندگی او. سفرم برای کشف یک انسان و روابط انسانی در رخدادی پیچیده و تحمیلی به نام جنگ بود که در ابتدا آسان می نمود و البته حوادث و خاطرات و نقل قول ها هم همین را نشان می داد.



به نظر می رسید در بافت عشایری و ساده و صمیمی گیلان غرب یا کرمانشاه ردّپایی از نصرت یافت شود و همه چیز در قالب همان صمیمیت با نقل قول های صریح اما کلی مانند این ادامه پیدا کند: نصرت یک شیرزن بود. نترس بود. شجاع بود. و... اما لابه لای همین کلی گویی ها ارجاعات و مصداق های خوبی پیدا می شد از زجر، محرومیت، فقر، و در عین حال هوش و تلاش یک خانوادة کوچک و تا حدودی بی سرپرست که هر چه داشتند و به دست آورده بودند از همین پایمردی شان بود که همه را، از زن و مرد، انسان هایی خودساخته و نجیب و محترم بار آورده بود.»