کتاب «دانشگاهی که بود...» به خوبی نشان می دهد که در دانشگاه «تعهد اجتماعی» آموزش داده نمی شود چراکه به باور مؤلف، در جامعه ما دانشگاه در غیبت بسر می برد و حضور اثرگذار ندارد. اساتید آنقدر که به فکر ارتقای خود هستند به دغدغه جامعه وقعی نمی نهند. به این اعتبار، تصویر دانشگاه در این کتاب تصویر یک نهاد خنثی است. و فکوهی برای این ادعای خود اینگونه دلیل می آورد: «دانشگاه درگیر مسایل اجتماعی نیست زیرا درگیر مسایل خودش است. اهالی دانشگاه به جای اینکه در عرصه عمومی مداخله کنند و وارد فضای اجتماعی شوند درصدد شرکت در سمینارهای خارجی هستند، در صورتی که هدف ما از شرکت در سمینارهای خارجی باید حل مسایل اجتماعی باشد.»
آنچه گرد آمده است حاصل بیست سال کار مستقیم و تجربه روزمره ناصر فکوهی در محیط دانشگاهی به عنوان استاد پژوهشگر دانشگاه تهران و سردبیر مجله علمی- پژوهشی در دانشگاه تهران است.