مجموعه حاضر در هشت فصل تنظیم شده است که هر فصل، برآمده از پژوهش هایی است که پژوهشگر در طول سال گذشته مشغول آن بوده است.
در فصل نخست، صدیقیان بخشی از نتایج پیمایش مطالعات ابعاد فرهنگی و اجتماعی کلاس درس خود را با عنوان «کلاس درس در دانشگاه های ایران» گزارش کرده است. در فصل دوم، ابراهیم آبادی به بررسی ابعاد روان شناختی ـ تربیتی کلاس درس می پردازد. وی به طور خاص بر پدیده گریز از یادگیری تأکید دارد. در فصل سوم، اصغری نارضایتی از کلاس درس در دانشگاه های ایران را به عنوان چالش اساسی بررسی می کند. هدف وی در این پژوهش، نشان دادن ماهیت و چگونگی این نارضایتی بر اساس تجربه ها و دیدگاه های دانشجویان تحصیلات تکمیلی و استادان دانشگاه ها بوده است. در فصل چهارم، نجاتی حسینی تلاش کرده است که تجربه ای تاریخی ـ زیستی دو نسل از استادان را در دانشگاه های ایران به ما نشان دهد. فصل پنجم با عنوان «چگونه کار جمعی در کلاس درس دانشگاهی ایرانی ناممکن می شود؟» موضوع پژوهش رضا صمیم است.
کرم حبیب پور در فصل «سوم درس در دانشگاه های ایران: دو راهی جنسیتی» این پرسش را مطرح می کند که «آیا دختران و پسران در دانشگاه های ایران، تجربه های متفاوتی از کلاس درس از لحاظ نوع تعاملات، نگرش به استادها، نگرش به دانشگاه، ورود به دانشگاه، ادامه تحصیل و... دارند؟
عباس کاظمی در فصل آخر کتاب، درباره روزمره شدن دانشگاه و زندگی روزمره کلاس درس از نگاه استادان و دانشجویان صحبت کرده است.