تشکل های دانشجویی فضای لازم برای جامعه پذیری دانشجویان و فهم اخلاق و مناسبات اجتماعی را فراهم می آورند و به آن ها کمک می کنند خود را به مثابه کنشگران اجتماعی بشناسند. نویسنده در پژوهش حاضر تلاش کرده تا از طریق حضور در میدان تحقیق و مواجهه با دانشجویان عضو تشکل های اجتماعی، کشف کند که این نیازهای کارکردی کدامند و تشکل ها برای تأمین این نیازها چه اقداماتی انجام می دهند.