بازی و فراغت به مثابه خلاقیت و معنویت (چگونه جدی نباشیم!)

بازی و فراغت فرآیندی است در جهت انسان شناسی، خودشناسی و یافتن و جست وجوی «خود». نویسنده در این اثر برای ساحت وجودی و ساحت شناختی تمایز قایل می شود، ساحت وجودی شباهت به دوران کودکی دارد، که کودک در حال بازی است و این حالت از فطرت است و نه از جریان شناخت. در حالی که ساحت شناختی با آغاز تعلیم و تربیت جریان می یابد و راه ساحت وجودی را مسدود می کند.

کتاب «بازی و فراغت» دعوتی است برای گذر از زندگی روزمره و بازگشت به «خود». انسان فقط در حالت «بازی و فراغت محض» است که وجودش به تمامی به همه سو و همه چیز گشوده می شود.