رویکردها و چشم اندازهای نو در آموزش عالی

فهم پیچیدگی سازمان دانشگاه، برای ساختن دانشگاهی اصیل، امری اساسی است. پیچیدگی دانشگاه ، ناشی از کارکردهای متنوع و تضادهای درونی آن است. واقعیت های اجتماعی، فرهنگی، فنی، صنعتی، سیاسی و... در سطوح ملی و جهانی انتظارات متفاوتی را از آموزش عالی دارند.
آنها دیگر طالب آموزش صرف نیستند، بلکه می خواهند موسسات آموزش عالی به تقاضاهای متنوع جامعه و فرد، پاسخ های مناسبی عرضه کنند. اما آهنگ تغییرات موقعیت های پیرامونی دانشگاه، بسیار تندتر از روند تغییرات موسسات آموزش عالی است، چنین وضعیتی ضرورت اصلاحات مستمر در آموزش عالی را مطرح می سازد.

کتاب حاضر حاوی مجموعه ای از پژوهش های اساتید حوزة آموزش عالی در ایران است که همگی بر ضرورت ایجاد رویکردهای نوین و متفاوت در ساختار آموزشی و پژوهشی دانشگاه در ایران اتفاق نظر دارند. از نظر این متخصصان، دنیای نوظهور، آموزش عالی متناسب با خود را می طلبد و دیگر نمی توان صرفا با تکیه بر دستاوردهای قدیم به حل مشکلات اجتماعی دست یازید. عناوین برخی مقاله ها از این قرارند: «دانشگاه سازگارشونده/ محمد یمنی دوزی سرخابی»، «فرهنگ دانشگاهی: یک چارچوب پژوهشی/ زهرا صباغیان»، «رهبری راهبردی در آموزش عالی/ جعفر ترک زاده»، «تئوری آشوب در آموزش عالی/ علی رضا نجفی مقدم» و «استقلال دانشگاهی با تحولات مفهومی و چالش های جهانی آن/ مقصود فراستخواه».