درآمدی بر توسعه آموزش عالی در ایران با تاکید بر علوم انسانی

کارکرد موثر دانشگاه در تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش شهروندان فرهیخته بیانگر نقش محوری آموزش عالی در روند بازسازی و نوسازی جامعه است. از این رو تلاش برای فراهم آوردن شرایط مناسب به منظور ورود و جذب دانش آموختگان به توسعه ی پایدار جامعه کمک موثری می نماید.
اثر حاضر پژوهشی در باب ضرورت توسعه ی کیفیت در آموزش عالی به ویژه در علوم انسانی است.

نویسنده در کتاب با برشمردن عمده ترین چالش های فرا روی دانشگاه ها از جمله دیوان سالاری، تعدد مراکز تصمیم گیری، تمرکزگرایی و آیین نامه های دست و پاگیر آموزشی و پژوهشی، ارتقا و توسعه را مرهون تاکید بر اهداف، روش ها و شاخص های کیفی معرفی می کند.

موضوعات کتاب بدین قرار است: نقش آموزش عالی در توسعه ی اقتصادی، علوم انسانی: چیستی و چرایی، نگاهی به تاریخچه ی تحولات آموزش عالی ایران، تحلیل وضعیت آموزش و پژوهش در علوم انسانی: آسیب شناسی عملکرد دانشگاه ها در حوزه ی علوم انسانی، و راهبردهای توسعه ی کیفی: در جست و جوی الگوهایی برای بهبود کیفیت در علوم انسانی. نگارنده در پایان پیشنهادهایی عرضه کرده که از آن جمله است: 1- بازنگری اهداف، برنامه ها و محتوای دوره ها و روش های آموزش با تکیه بر اهداف روش دقیق و کیفی و با تاکید بر شیوه ی برنامه ریزی بین رشته ای، 2- لزوم تاکید بر کارآمد کردن جریان تدریس از طریق آموزش، توسعه، و ارزیابی مهارت های حرفه ای اعضای هیات علمی، 3- لزوم انجام اطلاعات لازم در انتخاب آموزش و توسعه ی مهارت های مدیران دانشگاهی و تاکید بر شیوه های نوین در مدیریت، 4- لزوم توجه به اولویت های اساسی در برنامه ها و فعالیت های آموزشی، 5- لزوم توجه دقیق به توقعات و نیازهای مشتریان خدمات آموزشی و 6- تاکید بر شیوه های برنامه ریزی استراتژیک برای تحقق اهداف استراتژیک.