صوفی، عارف و شاعر متخلص به قاسم یا قاسمی. معروف به شاه قاسم انوار. وی از خاندان سادات حسینی و تبریز و از پیروان خاندان شیخ صفی الدین اردبیلی بود. در سراب به دنیا آمد. در جوانی به تبریز برای کسب علم رفت و در حلقه ی مریدان شیخ صدرالدین موسی، پسر و جاشنین شیخ صفی الدین درآمد.
قاسم انوار از او به عنوان صدر ولایت یاد می کند. سپس به گیلان رفت و روابط دوستانه ای با جانشینان شیخ زاهد گیلانی برقرار کرد. در ادامه سفرش به خراسان رفت و در هرات مستقر شد و شهرت و مریدان بسیار یافت. در 830 ق به تهمت سیاسی از هرات به سمرقند تبعید شد و چند سال بعد به خراسان مراجعت نمود و در قریه خرجرد جام یا به قولی در قصبه ی لنگر از توابع نیشابور ساکن شد و در همان جا وفات یافت.
دوره سه جلدی حاضر، به بررسی احوال و آثار، دیوان و کتاب انیس العارفین شاه انوار قاسم پرداخته است.