اسفار اربعه یا سفرهای چهارگانه بنا بر آثار و تعلیمات عارفان «مراحل عملی» یا در اصطلاح «مسافرت» های معنوی عرفا برای «رسیدن به خدا» است. مشهورترین تقریر از اسفار اربعه از ملاصدرا است که نام مهمترین کتاب خود و فصول آن را با سفرهای چهارگانه تطبیق داده است. اصل این تقریر ریشه در کلمات داود بن محمود قیصری، شارح فصوص الحکم دارد. بیان قیصری نیز ناظر به تقریر ملاّعبدالرزّاق کاشانی در شرح منازل السائرین است و وی نیز صورت آن را از عفیف الدین تلمسانی در شرحش بر منازل السائرین گرفته است. این سه تقریر تفاوت هایی (به ویژه در سفر چهارم) نیز دارد.
مجموعه حاضر جزء پنجم از شرح جلد اوّل الأسفار الأربعه است. این مجموعه، سلسله درس های آیت الله محمّدتقی مصباح یزدی می باشد که نکات مبهم و ظریف متن را به بیانی شیوا موشکافی و تبیین می کند. در این مجموعه به تحقیق در مسئله جعل، ابطال ادله نفی معلولیت وجود، نقد ادله تعلّق جعل به صیرورت می پردازد.