شدت و کثرت رویکردهای نقلی و کلامی اندیشمندان شیعه به مسأله رجعت باعث شده است که اندک حکمایی همچون رفیعی قزوینی، مولی علی نوری، فیض کاشانی، آیت الله شاه آبادی و علامه طباطبایی که به دنبال تحلیل عقلی و پاسخ به اشکالات فلسفی این پدیده بوده اند عمدتا مباحث خود را به رجعت آخرالزمانی معطوف سازند نه رجعت به طور کلی و عام. تصاویر حکمای مذکور از رجعت که در این کتاب آمده است، گویای این مسأله است.
اما به این نکته کمتر توجه شده است که به شهادت صریح آیات و روایات متعدد، اتفاقی که قرار است در آخرالزمان بیافتد به لحاظ عقلی و فلسفی همان چیزی است که بارها و بارها در امت های گذشته نیز اتفاق افتاده است ...