اگر قرار باشد قصه های قرآنی را تنها بر اساس آنچه در قرآن کریم بیان شده مطالعه کنیم و آن دست از مفاهیمی را که از صدر اسلام توسط روایات به شاکله این قصص وارد شده به کنار نهیم، روند یکسان قصه ها به شدت تحت تأثیر واقع می شود.
با جداسازی این روایات، احادیث، داستان ها، حکم و ... از بدنه اولیه و اصلی آیات قصص قرآن، تک قصه ها شاکله آشنای خود را از دست می دهند.
در کتاب حاضر تلاش شده با بررسی هایی شکلی و ساختاری از قصه ها در حجم و اندازه، میزان گستردگی در متن قرآن، سبک بیان، بررسی پیرفت، روابط بیناداستانی، روابط کنشگران و ... به این ارتباط های وثیق قرآنی با سبکی نوین نگریسته شود.