محور و مدار ادیان توحیدی، خدا و اوصاف او از جمله علم غیب است که این امر باوری بنیادین در این ادیان به شمار می رود. گذشته از این، علم غیب از مقومات باور به نبوت و به دنبال آن نزد شیعیان از مقومات امامت محسوب می شود.
اما پیچیدگی تبیین علم غیب از یک طرف و سازگاری آن با عقل و داده های عقلانی از طرف دیگر، ذهن و ضمیر اندیشمندان بسیاری را به خود مشغول نموده است.
این کتاب، با نگاهی تاریخی به مکاتب فلسفی ـ کلامی پرداخته و با طرح مسئله عقل و وحی در این باب و انطباق آن با مسئله علم غیب، دیدگاه های مربوط را مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد.