کریم آل عبا

امام حسن(علیه السلام) دست هایش را به سوی آسمان بلند می کند. زیرلب دعایی می خواند. یکی از نمازگزاران که پشت سرِ امام حسن(علیه السلام) در صف نماز نشسته، به آسمان نگاه می کند. آسمان در حال دگرگون شدن است. نمازگزار می گوید: «دوستان، نگاه کنید به آسمان. چه اتفاقی دارد می افتد؟!»

همه سر بلند می کنند و به سوی آسمان نگاه می کنند. ناگاه همه با چشم های خود می بینند که آسمان شکافته می شود و فرشتگانی از آن خارج می شوند که در دست هریک زنبیلی پر از غذا و میوه و خوردنی های متنوع است! همه تندیس وار خیرۀ این صحنه شده اند! همه مات و مبهوت مانده اند. با خود می گویند: «به راستی فرشتگانی که ما توصیفشان را شنیده بودیم را هم اکنون داریم می بینیم؟! آن هم با زنبیل هایی پر از غذا و آذوقه؟!»
فرشتگان پایین می آیند و پایین می آیند و به نزد امام حسن(علیه السلام) می رسند.