عرفان پس از مدرنیته

کتاب عرفان پس از مدرنیته به تبیین ماهیت و ساختار گزارهها و شهودات عرفانی در عصر مدرنیته می پردازد. دان کیوپیت براساس دیدگاهی که درباره گزارههای دینی دارد دین و عرفان را وضعیت و موقعیتی ایمانی و زبانی صرف میداند که هیچگونه اطلاعات خارجی و عینی در بر ندارد.
در کتاب عرفان پس از مدرنیته استدلال میکند بعد از وقوع مدرنیته و گذر از دنیای کلاسیک عرفان ماهیتی زبانی محض پیدا کرده است. به نظر او نمیتوان برحسب واژگان به کار رفته در گزاره های شهودی عرفانی در پی حقایق عینی و خارجی بود همه چیز به فعالیتهای زبانی برمیگردد.
عرفان نوعی نوشتن است که برای تبیین آن نیازی به کمک تجربه نیست. هر ادعای عرفانی از دیدگاه کیوپیت نوعی شعر حماسی به شمار میآید. وی تئوریهای عرفان در دوره مدرنیته را ذیل واقع گرایی، شبه واقعگرایی و طبیعتگرایی مطالعه و نقد کرده است.
رابطه الهیات جزمی و عرفان و تبیین مفاهیم فروپاشی، سعادت و ابدیت از دیگر موضوعات مورد توجه نویسنده است.