عیار: تاملی بر استمرار حرکت بر مبنای شاخص‌ های بنیادین

انقلاب‌اسلامی مردم ایران که با رهبری امام خمینی (ره) در سال 57 به پیروزی رسید، در اصول، ارزش‌ها و خط‌مشی انقلابی بر مبنای اندیشه‌های اسلامی استوار بود، اندیشه‌هایی که در طی سال‌های متمادی مبارزاتی امام خمینی (ره) و در تفکر اسلام‌گرایانه ایشان، صورتی منسجم و ساختاریافته به خود گرفته بود؛ اندیشه‌هایی همچون نظریه مترقی ولایت‌فقیه که مبنای اصلی نظریه حکومت اسلامی ایشان را شکل می‌داد. بدین‌ترتیب، امام خمینی (ره) با طرح نظریات خود، بنیان حکومت اسلامی را بر پایه‌های تفکر دینی قرار داد و با خواست و انتخاب مردم در فاصلۀ اندکی از پیروزی انقلاب، جمهوری اسلامی را استوار ساخت و این اصول بنیادین نیز در قانون اساسی کشور پس از بحث‌ها و بررسی‌ها فراوان صاحب‌نظران گنجانده شد.
بعد از پیروزی و استقرار نظام اسلامی نیز نتایج این تفکر و اندیشه‌ها، در عرصه‌های مختلف حکومت و نظام جمهوری اسلامی از جمله در عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در کلام و نظریات حضرت امام (ره) به فراخور موضوعات و مسائل مختلف کشور تبیین بیشتری یافت؛ چنانکه برای همگان روشن شد که اندیشه امام خمینی (ره) در مواجهه با تمامی موضوعات مختلف، اندیشه‌ای برگرفته از اسلام ناب است که ایشان از آن هیچ‌گاه عدول ننموده و حاضر به اجتناب از آن نیست. اما با گذشت زمان و با رحلت آن رهبر اندیشمند، گروهی از دگراندیشان که می‌توان آنان را «واقفیه انقلاب‌اسلامی» نام نهاد، علی‌رغم ادعای پیروی از نظریات و اندیشه‌های امام خمینی (ره) و حتی سخن گفتن با تعظیم و تکریم از ایشان و تظاهر به پیروی از خط‌مشی امام، سعی نمودند با تفسیر و تبیین‌های مختلف و عمدتاً مبتنی بر اندیشه‌های لیبرالی که خود را ملتزم به آن می‌دانستند، دیدگاه‌های ایشان را همسو با اندیشه‌های خود تفسیر نمایند. به همین دلیل این جریان پس از رحلت امام (ره) از ولی‌فقیه زمان فاصله گرفت؛ شدت انحراف تا حدی بود که آنان را به رویارویی با مکتب امام کشاند و اینان که با نفاق خود را همراه با انقلاب و امام معرفی می‌کردند، عملاً ماهیت حقیقی خویش را اثبات کردند.