بررسی تطبیقی قاعده حرمت اعانه بر اثم در مذاهب خمسه

فقهاء شیعه و مذاهب فقهی چهارگانه اهل سنت (حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) از قاعدۀ «حرمت اعانه بر اثم» در استنباط و بیان حکم موضوعات مختلف فقهی، بهره جسته اند.

منابع این قاعده در فقه شیعه، قرآن، روایات، اجماع و عقل، و در مذاهب چهارگانه اهل سنت، قرآن ذکر شده است. البته شرایط اجرای قاعده، باتوجه به برداشت های فقها از مفهوم «اعانه»، متفاوت بوده و «حرمت اعانه بر اثم» یک قاعده مسلّم مورد اتفاق نزد همه فقیهان نیست و برخی با ذکر دلایلی آن را نمی پذیرند.

بررسی و تحلیل ریشه های قاعده مذکور و تاریخ ورود آن در فقه شیعه، به روشنی تأثّر آن را در سده های نخستین از مباحث «فقه مقارَن» اثبات می کند.