جامعه شناسی روحانیت ایران معاصر

هدف این کتـاب، پاسخ به چهـار پرسـش اساسـی درباره روحانیت اسـت. پرسـش هـا از منظـر کـلان و جامعـه شناختـی مطـرح شده؛ یعنی کل جامعه و نهادهای تشکیل دهنده آن بررسی و سوال های زیر مطرح گردیده است:

1ـ با توجه به ورود انسان به عصر مدرن و پست مدرن که عصر شکوفایی و رشد شتابان علم، تکنولوژی، هنر، مدیریت، اقتصاد، حقوق، سیاست و ... است، دیگر به دین و روحانیت چه نیازی داریم؟

2ـ آیا علم نمی تواند جایگزین دین شود و دانشمندان به جای روحانیان مسئولیت خطیر هدایت فکری جوامع را عهده دار شوند؟

3ـ روحانیت، به تبع ضرورت دین، نهادی ضروری است و در عصر مدرن و پست مدرن نیز در برابر هدایت اعتقادی، اخلاقی، سیاسی و تغذیه معنوی جامعه مسئول است. بر این اساس آیا تا کنون کارکرد مثبتی نیز داشته است؟

4ـ فارغ از ضرورت و کارکردهای مثبت روحانیت، آیا نهاد موجود، کاملاً بسامان است و مشکلی ندارد یا این نهاد اجتماعی نیز مانند سایر نهادهای دیگر، همواره در معرض آسیب بوده است و پس از گذشت بیش از هزار سال، به یک آسیب شناسی جدی و اصلاحات گسترده و عمیق نیاز دارد؟* با توجه به نقش غیر قابل انکار و بنیادی «دین» و به تبع آن «روحانیت» در سرنوشت و سرگذشت مردم و جامعه در طول تاریخ، ضروری است تکلیف خود را با ضوررت و کم و کیف این دو مقوله مشخص کنیم.
مطالعه این اثر فرصتی است تا رابطه و نسبت خود را با دین و روحانیت، به صورت جدی تر و منطقی تر بازخوانی و بازسازی کنیم.