کتاب حاضر پژوهشی در مورد تفسیر و تاویل آیات محکم و متشابه با توجه به دیدگاه های تفسیری شیعه امامیه است.
در این نوشتار سعی شده است،با استفاده از روش معناشناسی در فهم درون قرآنی، تفسیری از آیات محکم و متشابه ارائه گردیده و محدوده بحث از آنها در علوم قرآنی بررسی شده است.
نویسنده دیدگاه های مفسران بزرگ شیعه را در مورد معیار محکم و متشابه بودن آیات قرآن را منعکس کرده و مفهوم محکم و متشابه را با رویکردی درون متنی بیان کرده است.
وی آنگاه از منظری تاریخی به بررسی دگرگونی های معنایی اصطلاح محکم و متشابه از صدر اسلام تا قرن ششم پرداخته و دیدگاه های برخی از مفسران شیعه و اهل سنت را در مورد مفهوم و مصداق آیات محکم و متشابه منعکس کرده است.