در میان ادعیه مأثوره از حضرات معصومین علیهم السلام، شاید بتوان گفت دعائی به جامعیت دعای ابوحمزه ثمالی از حضرت سجاد علیه السلام که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و شرح احوال و کیفیت ربط بین خلائق و پروردگار در مقام عبودیت است، یافت نشود.
در این دعا امام علیه السلام بدون پرده پوشی و ابهام، به طور صریح و آشکار به خصوصیات روحی و نحوه رفتار و گفتار و افکار بندگان پرداخته و از زوایای مختلف به واکاوی و تشریح آنها و علل پیدایش در نفس و ذهن آدمیان می پردازد. و آن چنان در این مسئله که حیاتی ترین نکته در کیفیت سیر و سلوک انسان به سوی خدای متعال است وارد می شود که تو گویی اصلا امام سجاد علیه السلام این عبارات و کلمات و تعابیر را برای خود قاری و خواننده ابراز داشته است و هیچ مفری را برای گریز از مصادیق این مفاهیم برای قاری باقی نگذارده است.
در مقدمه کتاب حاضر آمده است:
این مجموعه تفسیر تمام دعای ابوحمزه نیست، بلکه بخشی از فقرات دعاست که توسط این جانب (سید محمدمحسن حسینی طهرانی) از فرمایشات ایشان (سید محمدحسین حسینی طهرانی) ضبط شده بود و باقی فقرات، یا اصلا ضبط نشده است و یا اینکه حداقل حقیر از سرانجام آنها اطلاعی ندارم.
* کتاب حاضر، جلد دوم از این مجموعه دو جلدی است، که شامل مجالس 11 الی 20 از این مجموعه با عناوین ذیل می باشد:
11- دلایل خستگی و عدم توجه در عبادت 12- عفو الهی و سعه رحمت حضرت حق 13- محبت و امید به پروردگار، راه نجات انسان 14- لزوم طلب قوی برای وصول به خدا 15- لزوم تحصیل محبت الهی با عمل صالح 16- فیض و لطف بی نهایت خداوند و کوتاهی بندگان! 17- دیدگاه عارف به نظام هستی و مظاهر آن 18- شرح وضعیت انسان پس از مرگ و لزوم آمادگی انسان قبل از مرگ 19- افاضه لطف و رحمت بی دریغ پروردگار بر جمیع موجودات 20- خلوص و ریا و ملاک های تشخیص آنها