کتاب «هلن کلر: شجاعت در تاریکی»، زندگی شخصیتی ماندگار را به تصویر می کشد که با اراده ای منحصر به فرد و علی رغم محروم بودن از نعمت های بینایی، شنوایی و گویایی توانست به بهترین وجه با محیط اطراف خود فعالانه ارتباط برقرار سازد و حتی به درجات بالای علمی دست یابد.
هلن کلر (Helen Keller) در تابستان ۱۸۸۰ میلادی در ایالت آلابامای آمریکا متولد شد. پیش از ۲ سالگی به بیماری سختی مبتلا شد و در اثر آن از نعمت های بینایی، شنوایی و گویایی محروم گشت. با این حال، با اراده ای شگفت انگیز، بر ناتوانایی های خود غلبه کرد. مراحل تحصیل را با رنجی وصف ناشدنی پیمود و در ۲۴ سالگی به اخذ درجه ی لیسانس از دانشگاه نایل آمد. هلن کلر چندین کتاب نوشت که یکی از آن ها به نام زندگی من درباره خود اوست. او نشان داد که نقص جسمانی به هیچ وجه مانع پرورش قوای روحی و فکری نیست.
هلن کلر در نوزده ماهگی به یک نوع بیماری مخصوص کودکان مبتلا و کاملا نابینا و ناشنوا شد. او به عنوان زنی بالغ و کامل به جهان نشان داد که آدم های ناتوان نباید کنار گذاشته شوند. هلن کودکی سرکش و کنترل نشدنی بود که به خاطر ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، مأیوس شده بود. با این حال پس از دو دهه کار معلمش، آنی سالیوان (Anne Sullivan)، هلن نه تنها آموخت که مقصود خودش را با زبان بیان کند، بلکه نویسنده، فعال سیاسی، سخنران و مجری برنامه ی جنگ هم شد. او به نحو خستگی ناپذیری از افراد نابینا و ناشنوا حمایت و برای آنها اعانه جمع آوری می کرد. هلن کلر نسل هایی از مردم را که مشکلات مشابهی دارند، انگیزه بخشید تا بر رؤیاهای سرکش خودشان فائق آیند.