شرجی آواز

احمد عزیزی این اشعار را در قالب مثنوی سروده است. محتوای بیشتر این اشعار عارفانه است و در این اشعار از پیامبر اکرم (ص)، مدینه و مکه، حضرت علی و مناجات هایش با چاه، فتح خیبر، حضرت مسیح و حضرت مریم یاد می کند و اشعاری در مدح آن ها می گوید. شاعر در بعضی از اشعار هم حسرت دوران جوانی و ایام از دست رفته گذشته را می خورد و در بعضی جاها هم یاد روستا می کند و به روستاییان و آب و هوای خوش و خرم غبطه می خورد. شاعر آغاز سخن و آغاز کتاب را با نام زیبای محمد(ص) آغاز می کند و با نام اصغر شش ماهه امام حسین و یاد شام غریبان و عاشورای حسینی به پایان می برد گزیده متن مدتی این مثنوی تأخیر شد دیدم آواز حقیقت دیر شد زندگی گول تکلم خوردن است بی تو بودم، بی تو بودن مردن است.