مجموعه داستان «دوئل روی تپه سرابو» تلاشی است برای بیانی تازه از روایت های داستانی فولکلور. نویسنده برای خلق داستان های خود ویژگی ها و دریافت های اقلیمی خود از زیست بومش را دست مایه خلق داستان های کوتاه خود قرار داده و بر همین اساس برخی از داستان های او با خروج از مختصات زندگی در کلان شهرهای بزرگ به زیست بومی با مختصات بکرتر دست پیدا می کند که به طبع آن ساختار اندیشه و تفکر و نیز حیات و الزامات آن از جمله روابط انسانی در آن ساختاری بکرتر پیدا می کنند. این کوچ داستان های نویسنده را به نوعی شکلی انحصاری داده است تا نویسنده در ابتدای راه، چندین گام مهم برای متفاوت بودن و خلق داستان کوتاهی که بتواند مخاطب خود را شگفت زده کند از سایر نویسندگان جلو باشد.
از سوی دیگر تلاش نویسنده در این اثر را می توان تلاش تجربی ستودنی برای ایجاد نگاه و زیست بوم متفاوت به داستان کوتاه دانست که در آثار داستان نویسان هم عصر با او کمتر می توان نشانه ای از علاقه و توجه به آن را ردیابی کرد.
دوازده داستان کوتاه این مجموعه هر یک به نوعی جهانی تازه از زندگی هایی را پیش روی مخاطب باز می کند که تجربه آن تا پیش از این برای آنها به سادگی خوانش این داستان ها ساده و لذت بخش نبوده است و همین مساله است که مواجهه با این داستان ها را جذاب، قابل اعتنا و لذت بخش می کند.