فریای هفت جزیره

کتاب «فریای هفت جزیره» نوشته جوزف کنراد (1924-1857)، نویسنده انگلیسی است. نام کنراد در ایران و جهان به خاطر رمان مشهور او یعنی «دل تاریکی» شناخته شده است. این رمان منشا بسیاری از آثار هنری در سینما و ادبیات بوده و هنرمندان بسیاری را تحت تاثیر خود قرار داده است. «فریای هفت جزیره» نیز یکی دیگر از آثار کنراد است که قهرمان آن دختری به نام فریا است که همراه پدر پیرش، نلسون، زندگی می‌کند. نلسون در جوانی و با کشتی تمام جهات مجمع الجزایر شرقی را برای تجارت سفر کرده بود و ترسی عمیق از اسپانیایی‌ها داشته اما با این همه موفق شده یک جزیره کوچک را از آن خود کند. او در دوران بازنشستگی‌اش، نامه‌ای به یکی از رفقای قدیمی‌اش می‌نویسد و پرده از اسرار زندگی و عشق‌ها فریا برمی دارد. در بخشی از کتاب «فریای هفت جزیره» می‌خوانیم: «یک روز که حالا خیلی سال از آن می‌گذرد، رفیقی قدیمی از همسفرانم در آب‌های شرقی نامه‌ا‌ی برایم فرستاد مفصل و بلندبالا. هنوز هم آن‌جا بود اما سر و سامان گرفته و به میان‌سالی رسیده؛ می‌توانستم تصور کنم پیه و دنبه آورده و اهل زن و زندگی شده. خلاصه، تسلیم سرنوشتی که شامل حال تمام بنی‌بشر می‌شود جز آنانی که چون نظرکردگان پروردگاران‌اند زودتر از دنیا می‌روند. نامه‌ای یادآورانه بود از جنس «من را یادت است؟»؛ نامه‌ای پرشور با نگاهی به گذشته، و لابه‌لای حرف‌هایش نوشته بود:‌ «حتماً نلسون پیر را یادت است»! البته که یادم است، و تازه اسمش نلسون نبود. انگلیسی‌های مجمع‌الجزایر نلسون صدایش می‌کردند، به‌گمانم چون راحت‌تر بود و او هم اعتراضی نداشت. اهل تفاخر نبود. تلفظ درست اسمش نایلسِن بود. مدت‌ها قبل از پیداشدن سیم‌های تلگراف به شرق آمده بود، در کارخانه‌های انگلیسی خدمت کرده بود، با دختری انگلیسی وصلت کرده و سال‌ها بود یکی از ما شده بود. با کشتی در تمام جهات مجمع‌الجزایر شرقی به سفر و تجارت مشغول بود، طول و عرض و محیطش را در مسیرهای اریب، متقاطع، عمود، نیم‌دایره، زیگزاگ و پروانه‌ای ‌پیموده بود، سال‌ پشت سال تمام راه‌ها را آزموده بود».