این کتاب داستان زندگی تهیدستانی است که از دولت ها ناامید شده و خودشان برای چاره جویی مشکلاتشان آستین بالا زده اند و نهادهای اجتماعی و خیریه هم به کمکشان شتافته اند. این کتاب نشان می دهد که امروزه در امریکای لاتین مردم با ابتکارات شخصی دست به کار توسعه اجتماعی شده اند. انگیزه اصلی این ابتکارات شخصی، برخلاف اروپای غربی یا امریکای شمالی قبل از ظهور دولت رفاه ، «وجدان آموزش دیده و ثروتمند» نیست، بلکه ترکیبی از کار و بار اجتماعی در سطوح محلی و ملی است که توسط طیف متنوعی از ایدئولوژی ها به میدان آمده و با وجدان بعضی از کشورهای ثروتمند در سطح بین المللی درهم آمیخته است.
البته این پیکربندی برای بسیاری، مشکلات و کج فهمی ها و ناکارایی هایی ایجاد خواهد کرد. اما همین امر اجازه انجام حرکات توسعه مردمی را در امریکای لاتین با حداقل پدرخواندگی داده است که شاید این امر به دلیل فاصله میان کمک کنندگان و ذی نفعان نهایی و هوش ابتکاری آنها باشد، اما بی تردید دلیل آن، ماهیت تمرکززدایی شده و تکثرگرایانه دولت نیست.