بیست و چهار ساعت مهندسی فرهنگی به شیوه آنگلوساکسون ها: پیش نمایش سناریوهای سیاسی در جعبه جادو

در سال 1388 جمهوری اسلامی ایران درگیر اغتشاشاتی شد که به ظاهر در اعتراض به نتیجه انتخابات صورت می­گرفت اما در اصل ماحصل برنامه ­ریزی­ های مستمر دشمنان مردم بود؛ همان­طور که طی به اصطلاح بحران داخلی سوریه که کمی بعد از فتنه88 آغاز شد، تونل ­هایی زیرزمینی به دست آمد که تاریخ حفر آنها به یک دهه قبل باز می­ گشت. وقایع سال 88 ایران اسلامی نتیجه دهه­ها تهاجم و شبیخون به فرهنگ و قتل عام فرهنگی خاموش نسل­های متمادی این کشور بود که تحت سناریوهای تدوین شده تصمیم ­سازان غربی برای فروپاشی نظام اسلامی صورت گرفته بود. نظام سلطه تمام توان خود را به کار گرفت تا محصول بذرهای کاشته در مغز و قلب ملت ایران را برداشت کند اما ایستادگی رهبری انقلاب و مؤمنان، نصرت الهی را شامل این سرزمین کرد و دشمنان را به ذلت کشاند. مانند تمام شکست­های قبلی، دشمن ناامید نشد و تمرکز و توجه خود را معطوف سایر سناریوها و گزینه­ هایش نمود. اکنون پس از نه سال، یکی از این سناریوها با درصد موفقیت بالایی در حال دنبال شدن است، سناریویی که دشمن به عیان آن را به عنوان آینده مطلوب خویش برای جمهوری اسلامی ایران، در فصل 8 سریال استراتژیک 24 به تصویر کشید و تنها چند روز پس از یوم ­الله 9 دی 88 به نمایش گذاشت، در دورانی که نخبگان و خواص جامعه هشدارهای رهبری و علماء و بزرگان انقلاب اسلامی پیرامون حرکات دشمن پس از فتنه را نمی­ شنیدند.

در طرف مقابل در ایران، به جز دو جنجال رسانه­ای سطحیِ و ژورنالیستی که بابت شباهت نام رئیس جمهور کامستان با رئیس جمهور دولت یازدهم و شباهت اعداد مذاکرات هسته­ای آمریکا و کامستان با اعداد مذاکرات هسته­ای ایران و 5 1 برپا شد، هیچ توجه جدی و تعمق قابل قبولی در این باره صورت نگرفت و البته دور از انتظار هم نبوده و نیست. نباید انتظار داشت مسئولانی که عمده تمرکز خود را معطوف به تقدیس و کپی ­برداری از سینمای فرانسه می­کنند و فیلم ­سازانی که دغدغه ساخت علایق شخصی خویش را داشته و یا به لودگی و طنزهای سخیف و ویرانگر فرهنگی با گیشه ­های میلیاردی روی آورده­اند نسبت به این موارد حساس بوده و اساساً بتوانند از آثار هنری استراتژیک دشمن، فهم استراتژیک پیدا کرده و در مقابل آن به آگاه­سازی و در ادامه اقدام عملی دست بزنند.