فقه و زندگی 25: تلفن همراه

خدای قادر متعال، انسان را موجودی اجتماعی خلق کرد و به او یاد داد برای رفع نیازها و تبادل اطلاعات از زبان گویای خود استفاده کند. فطرت جستجوگر و خلاقی به او عنایت فرمود تا بتواند شیوه های دیگری هم برای ارتباط با دنیای اطرافش پدید آورد.

انسان های اولیه با دمیدن در شاخ حیوانات، روشن کردن آتش، طبل زدن و ….پیام های خود را به نقاط دور دست می فرستادند. ابداع خط و الفبا، انسان را وارد عرصه تازه ای برای انتقال پیام ساخت.سپس انسان ها از طریق پیک نامه بر، پیغام های خود را به سرزمین های دور فرستادند. با اختراع چاپ، سرعت پیشرفت بشر، دگرگون شد و انسان ها به مرحله ی جدیدی گام نهادند. با اختراع تلفن، انسان توانست برای اولین بار صدای خود را به نقاط دوردست بفرستد و تلویزیون تصویر بشر را در تمام دنیای خاکی گستراند.

پیشرفت ها ادامه داشت تا انسان به عرصه ی فناوری «صفر و یک» پا گذاشت و رایانه، اینترنت، ماهواره، دنیای ارتباطات را با سرعت غیرقابل باوری برای ساکنان کره ی زمین در یک صده پیش روبه رو ساخت. امروزه دو نفر در شرق و غرب جهان از طریق اینترنت می توانند چنان باهم صحبت کنند که گویا کنار هم هستند. دست آورد جدید بشر در فناوری، تلفن همراه است که بسیاری از فناوری های پیشین را در خود جای داده است.

تلفن همراه وسیله ای مفید و سازنده است که می تواند زیان آور و مخرّب باشد. بنابراین، برای اینکه این چکیده فناوری روز دنیا در راه سعادت و اعتلای بشر قرار گیرد باید قانون و مقرراتی رعایت شود تا مانع سوق دادن انسان به سوی گمراهی و تباهی شود و محکم ترین و استوارترین قوانین، قوانین الهی است که تضمین کننده ی سعادت دنیا و آخرت انسان ها هستند.

در این نوشتار، قوانین الهی و اجتماعی مربوط به تلفن همراه و فرهنگ استفاده از آن گرد آمده است.