اصطلاح تاریخ شفاهی از جنس تعابیر مبهمی است که بر دو معنا اطلاق می شود در یک معنا به فرآیند انجام مصاحبه با مردم و ضبط گفته های آنان اطلاق می شود تا اطلاعات انباشته در ذهن آنان یعنی خاطراتشان از گذشته سر برآورد اما تاریخ شفاهی به خودی خود محصول همان مصاحبه نیز هست که در قالب گزارش روایی ازرویدادهای گذشته متجلی می شود پس هم شیوه پژوهشی است (وسیله اجرای تحقیقات) و هم ماحصل فرآیند پژوهش به بیان دیگر مرکب از عمل ضبط و سند برآمده از این عمل است.
کتاب حاضر در هشت فصل مطالبی را در مورد نظریه تاریخ شفاهی ارائه می کند.
گزیده کتاب
در آخرین صفحه از متن کتاب، نویسنده یادآور شده: «هدف ما از نگارش این کتاب آشناسازی مورّخان شفاهی به زبانی ساده با نظریه های مؤثر بر تحلیل مواد و مطالب تاریخ شفاهی است. ما در مسیر خود نقشه این متدولوژی را ترسیم کردیم... وجه جالب رویه عملی تاریخ شفاهی صرفاً برخورداری از توان نزدیک شدن به منابع اولیه خود و خودمانی شدن با آنها نیست، بلکه فرصت طراحی رویکردهای تفسیری و تحلیلی جدیدی است که از میل به فهم معنا از نگاه پاسخ گوی ما ناشی می شود... تاریخ شفاهی چیزی شبیه این است؛ پاسخ گویان ما داستان های شان را می گویند و در فرایند داستان گویی و بعد از آن، اهمیت داستان ها برای گوینده و شنونده روشن می شود. امید است نظریه ها و کاربردشان در این کتاب به درک بهتر و عمیق تر این فرایند یاری رساند.»