فقه و زندگی 35: احکام پارک ها و فضای سبز

دین مبین اسلام دینی کامل و جامع است که در زمینه نیازهای انسان، اعم از فردی، خانوادگی و اجتماعی، برنامه و رهنمودهای ارزشمندی دارد و براساس فراز و فرودهای زندگی بشر و ابعاد گوناگون آن، با نگرشی عمیق و دقیق وی را به خیر و سعادت رهنمون می سازد.
یکی از رهنمودها، پیرامون بهره برداری بهینه از اوقات فراغت و رسیدن به نشاط و شادی خداپسندانه با استفاده از فضاهای سبز، پارکها و مراکز تفریحی است که برای شادی و ایجاد تنوع در زندگی بهره لازم را از آنها ببرد.
طبق نظر اسلام باید به شادی و نشاط افراد جامعه توجه ویژه ای داشت. لذا برای این منظور راهکارهایی ارائه نموده است، از جمله:

۱. حُسن خلق و ارتباط توأم با نشاط (حلال و مجاز) با دیگران.
۲. توجه به درختکاری و ایجاد فضای سبز و محافظت از محیط زیست. که رهاورد آن هوایی سالم و بانشاط است.
۳. برقراری ارتباط با جلوه های نشاط بخش طبیعت.

موضوع این مجموعه بوستانها و مراکز تفریحی است که اگر شهرداریها و دست اندرکاران به صورتی صحیح و جدی و با شرایطی مناسب چنین فضاهایی را برای مردم فراهم آورند و حد و حدود ارزشی اسلام را در آن رعایت نمایند و خانواده ها نیز به نحو صحیح از چنین فضاهایی استفاده کنند، هدف اسلام از نشاط و لذت واقعی تأمین می شود. امید است این اثر در این راستا مفید باشد و مورد رضایت خدا و بندگان صالح او قرار گیرد.