ذکرهای آسمانی: اسرار اذکار در بیان ائمه اطهار (ع)

کتاب ذکرهای آسمانی: اسرار اذکار در بیان ائمه اطهار (ع)، نوشتهٔ حجه الاسلام والمسلمین سید هاشم موسوی که انتشارات خادم الرضا (ع) آن را منتشر کرده است.

ذکر در لغت به معنای به زبان جاری کردن، یاد کردن، بیان کردن، یادآوری؛ و در اصطلاح یاد کردن زبانی و قلبی خداوند به تکبیر، تسبیح، تحمید و تهلیل است. حقیقت ذکر، به یاد خدا بودن در همه احوال و پیش‌آمدها و توجه به حضور در محضر الهی است.
بنابراین بنده حقیقی به هنگام روبه‌رو شدن با تکالیف واجب، به یاد خدا بوده، آنها را انجام می‌دهد و هنگام روبه‌رو شدن با محرمات و معاصی، از خدا غافل نشده و از انجام آنها پرهیزمی‌نماید. ذکر خدا انواعی دارد:
الف.ذکر لفظی و زبانی. به جا آوردن حمد و ثنای الهی، درد دل کردن، درخواست یاری کردن و پناه بردن به خدا است.
ب.ذکر قلبی. توجه قلبی به خداوند، باید از دل انسان بجوشد و به زبان جاری شود. ذکر قلبی باعث جلای دل شده و انسان را از اسارت نفس رهایی می‌بخشد.
ج.ذکر عملی. یاد کردن خدا در همه احوال است. اینکه انسان در تمامی اوقات، خدا را حاضر و ناظر بر اعمال خویش بداند
این کتاب به انواع ذکرها در نگاه ائمه (علیهم السلام) می‌پردازد.