پیامبر و ابر

محمد راه می رفت و من هم حرکت می کردم. سرش را بالا گرفت و مرا نگاه کرد و لبخند زد. لبخندش انگار زیباترین منظرۀ دنیا بود. دلم می خواست همین طور نگاهم کند...