هزار دستان؛ انگاره موسیقی ایران

روند کلی پژوهش در این کتاب بر دو اصل صدادهی و جمله بندی استوار است که با رویکردی تحلیلی و با تمرکز بر تحریر، در جهت شناخت شیوه های اصیل خوانندگی آواز ایرانی نوشته شده و در فاکتور تنوع تحریری آواز ایرانی گامی مؤثر برداشته است.

هزاردستان؛ انگاره موسیقی ایران از این جهت که به صورت علمی به آنالیز صدادهی (شامل: فضاهای تشدیدکننده صوتی، فیگور دهان و لب ها، صدای مخروطی، مخرج تحریر و…) و ساختار تحریرها (شامل: نقش و زمان بندی واژگان موسیقی، حرکت نغمات، شناسایی تم های مشترک تحریری، نحوه گسترش تحریرها و …) می پردازد؛ تزی متمایز در آواز ایرانی محسوب می شود.

کشف رابطه بین آواز استادان قدیم و ساز استادان موسیقی (شامل: تار، سه تار، کمانچه، نی، سنتور) و نیز طبیعت یعنی آواز هزاردستان در موسیقی دستگاهی ایران نتیجهٔ این پژوهش می باشد. بر این اساس فرضیه ای در کتاب مطرح شده که تحریر در موسیقی ایرانی متأثر از یک روند طبیعت گرا بوده و رفته رفته به انگاره ای ملودیک تبدیل گشته است.