من بلال آقاجان هستم

در خانۀ کمتر کسی از اهالی محل تلویزیون بود، اما ما یک تلویزیون سیاه و سفید شاوب لورنس با قاب قرمزرنگ داشتیم که مثل یک کمد بود و در داشت. آقاجان گاهی این تلویزیون را به پشت دوچرخه می بست و به یکی از خانه های اهالی می برد.