کتاب حاضر بررسی مبانی فقهی شیعه و اهل سنت در مورد ابعاد فقهی قیام امام حسین (ع) است. در این نوشتار به صورت تطبیقی دیدگاه دو مکتب فقهی شیعه و اهل سنت در مورد علل و آثار قیام امام حسین (ع) و مشروعیت آن مورد بحث و بررسی قرار گرفته و جنبه های اصلاح گری در نهضت حسینی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
نویسنده ابتدا از منظر فقه سیاسی شیعه به مقوله قیام عاشورا نگریسته و این قیام را حرکتی در جهت احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی و نیز تلاش برای اصلاح در امت اسلامی ارزیابی نموده و با توجه به غیر مشروع بودن حکومت یزید بن معاویه و ظالم بودن این نظام، ادله مشروعیت جهاد علیه چنین حکومت فاسدی را بررسی نموده و محوریت امام معصوم (ع) در زمینه مقوله جهاد را تبیین نموده است.
آن گاه از منظر اهل سنت به این موضوع نگریسته و ادله مشروعیت قیام علیه بغات و طغات را از منظر آنان بررسی نموده و وجوب مقاتله با آنان را بر اساس ادله کتاب، سنت، اجماع، عقل و سیره بیان کرده است. وی از دیدگاه شیعه به بررسی حرمت تقیه در چنین حالاتی پرداخته و تفسیری از دیدگاه فقهای شیعه و اهل سنت در این زمینه ارائه نموده است.