تحول نگرش نسبت به زن و تاثیر آن در انقلاب اسلامی

نویسنده در این کتاب جایگاه زن را در جامعه ی ایران پس از انقلاب تجزیه و تحلیل نموده و مطالب خود را در پنج بخش طبقه بندی نموده است: کلیات طرح پژوهش، تحلیل گفتمان سنتی درباره ی زن، تحلیل گفتمان مدرنیزاسیون درباره ی زن، تحلیل گفتمان انقلاب، و ارزیابی عملکرد گفتمان ها.
نویسنده چنین نتیجه می گیرد که هیچ یک از گفتمان ها به زبان و مسائل آن ها به عنوان امری مستقل و دارای هویت ویژه نگاه نکرده اند. گفتمان مدرنیزاسیون بیش تر به نقش زنان در مدرنیزاسیون، آن هم با تعریفی محدود و خاص پرداخته و گفتمان انقلاب اسلامی نیز تحقق وضعیت مناسب درباره ی زنان را محدود به براندازی حاکمیت نظام سلطه و طاغوت داند. چنین نگرشی حتی در سال های اخیر نیز ملاحظه می شود. برخی از روشنفکران اسلامی مساله ی زنان را تنها تا حدی قابل طرح می دانند که در چارچوب پروژه ی نوسازی توسعه ی سیاسی کشور قرار داشته باشد و اساسا هویت مستقلی برای مباحث و مسائل مبتلا به آنان قائل نیستند.