مبدا و منتهای مسافت در بلاد کبیره

از جمله مباحث اختلافی که از گذشته در متون فقهی به آن اشاره شده، بحث از «بلاد متسعه (کبیره)» می باشد. بحثی که نفی و اثبات آن، نقش جدی در کیفیت و کمیت امور عبادی مکلفین در بلاد کبیره دارد. این بحث، با توجه به پذیرش وجود بلاد متسعه در عصر معصومین(ع)، از مباحث غیر مستحدثه محسوب می گردد؛ اما در صورتی که قائل به وجود بلد متسعه در عصر معصومین(ع) نباشیم یا اینکه با توجه به گسترش فزاینده شهرها در دنیا و توسعه خارق العاده آنها، بلاد متسعه امروز، قابل قیاس با توسعه کوفه و مانند آن در عصر صدور روایات نباشد؛ در این فرض، این موضوع می تواند از مصادیق«تبدل و تغییر موضوعات احکام شرعی» باشد.

این بحث در سه حوزه نیاز به بررسی دارد:«مبدأ و منتهای مسافت در بلاد کبیره»، «وحدت اقامه»، «توطن در شهرهای بزرگ». اگرچه هر سه حوزه به نوعی به هم مرتبط اند؛ اما تحقیق پیش رو، تنها به بررسی«مبدأ و منتهای مسافت در بلاد کبیره» پرداخته است.

تحقیق پیش رو در نظر دارد تا ضمن نگاه کلی به دیدگاه های فقهای گذشته و معاصر درخصوص مبدأ و منتهای مسافت در بلاد کبیره، مبانی فقهی امام راحل(ره) و طرفداران همسو با ایشان را بررسی کرده است و مبنای این حکم را تبیین و در نهایت به یک جمع بندی در خوری برسد.