تکنیک های مشارکت شهروندان در برنامه ریزی و مدیریت: گونه شناسی نظری و کاربرد عملی

مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها هم چون پیوستاری است که در یک سوی آن معنا و مضمون مشارکت، محدود به آگاهی مردم از اتفاقاتی است که در شهر می گذرد و در سوی دیگر آن، معنای واقعی مشارکت مردم در مداخله آنان در تصمیم گیری ها در سهیم شدن در قدرت تلقی می شود. از این رو در یکی از معروف ترین استعاره ها مشارکت مردم به نردبانی تعبیر شده است که هر پله از آن معرف سطحی از مشارکت است و هر چه از پله های این نردبان بالا می رویم بر میزان و سطح مشارکت مردم افزوده می شود.

از آن جایی که مشارکت مردم در برنامه ریزی و مدیریت شهری کشور ما هنوز جایگاه مناسبی ندارد و تاکنون به جنبه های عملی و کاربرد آن به شکل عمیق پرداخته نشده است. این کتاب با مرور نوشته های اصیل محققان این حوزه به مفهوم شناسی مشارکت مردمی و معرفی سطوح و تکنیک های مشارکت پرداخته است. هم چنین با توجه به مباحث مطرح شده اشاره هایی نیز به تجربه های عملی کاربرد این تکنیک ها در ایران و سایر کشورها شده است.

در فصل اول، این کتاب به بررسی مفهوم شناسی مشارکت مردمی می پردازد. بررسی سیر تحول نظریه های برنامه ریزی، تعاریف مشارکت مردمی ، سطوح مشارکت مردمی، اهداف مشارکت و مزایا و محدودیت های مشارکت از بخش های مختلف این فصل اول کتاب است.

فصل دوم کتاب معرفی تکنیک های مشارکت مردمی رایج در برنامه ریزی و مدیریت شهری اختصاص دارد. کتاب در فصل سوم تکنیک های مربوط به جلسات عمومی و مشارکت الکترونیک را بررسی می کند. بررسی تجارب سایر کشورها در کاربرد تکنیک های مربوط به جلسات عمومی و مشارکت الکترونیکی موضوعی است که کتاب آن را، در فصل چهارم بررسی می کند. کتاب در فصل پنج نگاهی به تجربه کاربرد تکنیک های مشارکتی در محله یوسف آباد تهران دارد و در فصل پایانی خود بررسی یافته و نتیجه گیری کل را انجام می دهد.