آفتاب در زنجیر: مروری تحلیلی بر زندگی امام سجاد علیه السلام

وقتی که پیشوایی عادل و معصوم، با شناخت عمیق نسبت به خداوند و دارای علمی گسترده به پهنای آغاز تا انجام در برابر پروردگارش تن به بندگی می سپارد و در لحظه های خلوت، به دور از هر نوع تظاهر، با او به گفت وگو می نشیند، آنچه بر زبانش جاری می شود، حرف معمولی نخواهد بود. امام سجاد علیه السلام در صحنه ی نیایش و دعا نیز در میان مردم عصر خود نظیر نداشت. او ساعت ها به راز و نیاز می نشست و کلامی که در این هنگام به زبان می آورد، چیزی جز حکمت نبود.

دعاهای امام حرف دل بنده ای پاک بود که با بینش عمیق خود به گذشته و حال و آینده نظر می کرد، از ماهیت دنیا و چگونگی آخرت با خبر بود، انسان را می شناخت، برای هر سؤالی پاسخی در آستین داشت، هدایتگر و معلم و راهنمای دیگران بود، وجودی پر از رنج و درد داشت و با حق آمیخته بود. آیا حرفی که از درون چنین کسی برمی آید، می تواند چیزی جز حکمت باشد؟