مجمل التواریخ و القصص

طبق آنچه مقدمه نویس در مقدمه یاد کرده، ظاهراً قدیمی ترین نسخۀ شناخته شده از مجمل التواریخ و القصص، متعلق به کتابخانۀ دولتی برلین است که تاریخ کتابت آن به 751ق. می رسد. این نسخه اول بار توسط مرحوم ایرج افشار و محمود امیدسالار در سال 1379ش. در تهران به صورت عکسی منتشر شد.

در زبان فارسی، دربارۀ این کتاب بهترین معرفی از سوی علامه محمد قزوینی صورت گرفت، ملحق بر اوراق عکسی از نسخۀ پارس (مکتوب 813ق) که ایشان برای کتابخانۀ ملی ایران، به سفارش دولت تهیه کرده بود. اکنون آن نسخه در کتابخانۀ ملی محفوظ است (نک: فهرست نسخه های عکسی کتابخانۀ ملی، ج2، ص278) و مرحوم محمدتقی بهار اساس چاپ خود را بر همین عکس قرار داد و مقدمۀ قزوینی را در چاپ خود نقل نمود. همچنین همین مقدمه در بیست مقالۀ قزوینی (ج2، ص167-179) نیز منتشر شده است.

ملک الشعرای بهار نیز در مقدمۀ خود اطلاعات مفیدی را از متن استخراج کرده و مخصوصاً مشخصات سبک شناسی و رسم الخطی نسخه را در گفتار خود تصریح داشته است.

کارل استوری در کتاب ادبیات فارسی خود، سوابق نوشته های خاورشناسان دربارۀ این کتاب را یادآور شده است(نک: چاپ لندن: 1929م. ج1، ص67-68 و 1229). همچنین یادآور شده که شارل شفر در سال 1892م. و بارتولد در سال 1900 و 1928م. بخشهایی از آن متن را در تحقیقات خود نقل نموده اند.