اثر حاضر پژوهشی درباره بیعت و ماهیت آن در نظام حکومتی اسلام است . نویسنده موضوع را از دیدگاه شیعه مطالعه کرده و با استناد به متون تاریخی ، نخست به تعریف بیعت ، شرایط و انواع آن پرداخته است . وی ضمن تحلیل مقوله بیعت در سیرة پیامبر (ص) ، گزارشی از بیعت در عقبه اولی و ثانی و بیعت رضوان ارائه می دهد . مؤلف با تحلیل حادثه ثقیفه ، مواضع صحابه بزرگی مانند سلمان ، ابن عباس و ابوذر غفاری را در مخالفت با این مسئله بیان کرده و نتیجه گرفته است که در این حادثه ، شرایط بیعت و انتخاب خلیفه مورد توجه قرار نگرفته است . وی به مطالعة بیعت با ابوبکر ، عمر بن خطاب و عثمان پرداخته و سپس با استناد به حدیث ثقلین و حدیث غدیر ، بیعت عمومی مردم را در غدیر خم با حضرت علی (ع) یادآور شده است . نویسنده ضمن بیان تحلیلی چگونگی بیعت مردم با علی (ع) ، بیعت مردم با امام حسن (ع) ، بیت مردم با مسلم بن عقیل به نیابت از امام حسین (ع) ، بیعت مردم با امام رضا (ع) و بیعت مردم در آخر الزمان با حضرت ولی عصر (عج) ، اظهار می نماید که این موارد از بیعت هایی است که شرایط بیعت به طور کامل درآن ها رعایت شده است.