تفسیر فرات از قدیمی ترین تفاسیر شیعه می باشد که از قرن سوم و چهارم به جای مانده است. ابراهیم بن فرات کوفی از اصحاب ائمه (ع) و از علمای عصر غیبت صغری محسوب می شود. تفسیر او فقط شامل احادیثی است که در ذیل برخی از آیات قرآن به نقل از ائمه اطهار (ع) روایت شده است. این روایات غالباً جنبة تأویلی دارد و رویکرد آنها در بیان ولایت امیرالمومنین(ع) و سایر ائمه(ع) بر اساس آیات قرآنی است. این تفسیر در طول ایام، مورد استفادة علمای برجسته شیعه از جمله ملامحسن فیض ، شیخ حر عاملی، علامه مجلسی ، قاضی سعید قمی و ... قرار گرفته تا آنجا که آن را با تفسیر قمی و عیاشی و ... هم سنگ دانسته اند . اعتماد بزرگان شیعه به فرات کوفی درحدی است که علامه مامقانی بالاترین درجة حسن را برای فرات قائل شده است . علامه سید محسن امین فرات را از اصحاب امام رضا (ع) و برخی دیگر او را از اصحاب عصر امام جواد (ع) دانسته اند . کتاب به ترتیب سوره های قرآن است و هر آیه ای که فرات ذیل آن حدیثی آورده در کتاب آمده است . متن کتاب شامل آیة قرآن و ترجمه آن و متن روایت (اعراب گذاری شده) و ترجمه آن است . در نسخة حاضر ، سلسله راویان حدیث به خاطر سهولت در امر مطالعه ، و همچنین برخی احادیث مشابه یا تکراری حذف شده اند مگر این که ضرورت بازگویی داشته و یا حاوی نکتة جدیدی بوده باشند.