پژوهشی در زمینه نسبت دین و فلسفه و همگرایی و واگرایی آن ها نسبت به هم است. در جلد اول نخست ابعادی از تاریخ فلسفه و فراز و نشیب های این علم در یونان باستان و ورود آن به جهان اسلام بر اثر گسترش نهضت ترجمه و همچنین شکل گیری مکاتب مهم فلسفه اسلامی و غربی بیان شده و سپس تفاوت میان حکمت الهی و حکمت های بشری تبیین شده است. آن گاه رابطه بین علوم معقول با علوم منقول بیان شده و موارد اختلاف بین عقل و نقل و اختلاف فلاسفه با اهل حدیث و آثار اختلاف این دو گروه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده عقل و نقل را قابل جمع دانسته و موانع و جمع بین آنها و علل اختلاف بین فلاسفه با اهل حدیث را نیز بیان نموده است. در مجلد دوم دیدگاه قرآن و سنت در مورد نظام فکر فلسفی بیان شده و لزوم تبعیت از عقل سلیم و همچنین لزوم تبعیت از انبیای الهی و ائمه اطهار و میزان پوشش بین عقل و وحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در پایان مباحثی در مورد نظام اسماء الهی و نقش آن در معرفت خداوند ارائه شده است.