آیین

آیین، در مقایسه با علم، عقل و بازار، اغلب همچون روشی نسبتاً بی اثر برای تعامل با جهان تمسخر شده است. با این حال، در مباحث انتقادی اخیر دربارۀ ماهیت و پروژۀ مدرنیته، علاقه مندی جدیدی به ظرفیت خلاقانه، انتقادی و دگرگون کنندۀ آیین در سطح عمومی به وجود آمده است. اندیشیدن به آیین، تأمل دربارۀ نگرش ها و فرض هایی است که الهام بخش فرآیند مدرنیته اند. مراسم ازدواج ، تشییع جنازه ، تولد، افتتاحیه ، فارغ التحصیلی ، جشنواره ، رژه ، عبادت ، هدیه دادن در زیست جهان های اجتماعی و شخصی ما نفوذ دارند. آیین، مانند زبان، استفاده از ابزار، نمادگرایی و موسیقی از ارکان تشکیل دهندۀ انسان است.

اسناد فرهنگی حاکی از فراگیری و تداوم آیین است. یافته های باستان شناختی حاکی از آن است که آیین از آغاز بشریت وجود داشته است. یافته های زیست شناختی نشان می دهد که آیین گری ویژگی بنیادین رفتار حیوانی است و به فرایندهای تکامل می انجامد. پس اندیشیدن دربارۀ آیین تأملی دربارۀ انسان، جامعه و فرهنگ است.