قرآن از آغاز تا پایانش کلام خداست، از این رو آنچه بدان فرا میخواند، حقیقت محض است. قرآن از جامعه ای با فرهنگی منحط و باورهایی سخیف، انسان هایی والا ساخت. مقایسه ی دوران پیش از نزول قرآن و پس از آن، گواه کارایی بی نظیر قرآن در ساخت جامعه ی انسانی است.
قرآن سرایی دیگر را برای انسان ها ترسیم و آن را هدف غایی معرفی می کند. دستیابی به سعادت آن سرا؛ راهی جز پیروی از تعالیم قرآن ندارد؛ پس فرض است که باورهای دینی را از آن برگیریم؛ یافته ها را بر آن عرضه کنیم؛ برنامه های عملی قرآن را به طور شایسته اجرا نماییم؛ خرد را با حکمت های آن عجین گردانیم و نفس را با خلق قرآنی بیاراییم، که تنها با فراگیری آموزه های قرآن به این مهم می رسیم.
این اثر از دو بخش «ترجمه» و تفسیر با عنوان «بیان» شکل گرفته است. ترجمه ی آن، تر جمه ی مشروح و به تعبیر دیکر ترجمه ی مبسوط است.
در تفسیر آیات از مباحث پیرامونی، اقوال مفسران، نقل اسباب نزول و مانند اینها جز در موارد بسیاری اندک احتراز شده است و تلاش بر آن بوده که هر آنچه گویای آن است بیان، و تفسیری قرآن محور عرضه شود.